من ...
در این سن ..
فهمیدم .. که دنیا ... واقعا هیچ ارزشی ندارد ..
و برای رسیدن به این درجه از عرفان .. از خداوند ممنونم ...
بابت تک تک اذیت ها .. بابت .. الماس شدنم ...
اما ...
اپیزود امروز در نهایت نا امیدی رقم می خورد ..
جناب آلبرت کبیر :)
برخی انسان ها از نظر بنده همه قضایا را از بعد احساسی می بینند . همواره بر این باور هستند که نمی شود . و واقعا هم نمی شود. برای شخصی که احساسی تصمیم می گیرد و احساسی فکر می کند خب هیچ منطقی پاسخگو نیست . چون احساس و منطق از نظر من دو قطب مخالف هم هستند. برای مثال شخصی عاشق دختر یا پسری شده که آن دختر یا پسر ازدواج کرده. منطق می گوید خب فراموشش کن و برو دنبال شخصی دیگر . اما احساس هرگز این اجازه را به یک شخص احساسی نمی دهد . مثال های زیادی هستند . در عصبانیت ها و تمامی رفتار های احساسی ..
احساس می کنم شما فردی منطقی هستید و همواره بر این عقیده هستید که می توان ناراحتی را مدیریت کرد و حتی به راحتی دور انداخت. اما این امر ممکن نیست. برای شخصی که احساسی است .
نا امیدی هم یک عکس العمل احساسی است در مقابل یک اتفاق و یا چندین اتفاق پشت سر هم . پس نمی توان آن را مدیریت و یا کنترل کرد
از حضورتان ممنونم
خوشحالم در این زمینه شبیه به هم هستیم.
با تشکر از لطف شما عرفان عزیز
